Jak podaje portal niepełnosprawni.pl osoby z niepełnosprawnością podróżują 3 razy rzadziej niż pozostali Polacy, a za granicę wyjeżdżają aż 14 krotnie rzadziej.
Dlaczego tak się dzieje? Z pewnością nie tylko z powodu niechęci czy fizycznej osób niepełnosprawnych niezdolności do podróżowania. Może powodów trzeba szukać gdzieś indziej. W następnych postach spróbujemy wyjaśnić, co staje osobom z niepełnosprawnością na przeszkodzie w podróżowaniu.
Pierwsze do głowy przychodzą bariery architektoniczne – niedostosowanie obiektów turystycznych z pewnością jest podstawowym ograniczeniem. Wprawdzie Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dn. 12 kwietnia 2002 roku określa wymagania techniczne, jakie powinny spełniać obiekty hotelarskie i kempingi, aby były dostosowane do potrzeb osób niepełnosprawnych, ale ograniczają się one głównie do osób na wózkach- tylko jeden wymóg dotyczący oznakowania przycisków i sygnalizacji dźwiękowej w windach odnosi się do potrzeb osób z niepełnosprawnością wzrokową, a o innych niepełnosprawnościach nawet nie ma mowy. Ponadto powyższe rozporządzenie nie nakłada żadnych obowiązków związanych z dostępnością na schroniska górskie i młodzieżowe i obiekty posiadające mniej niż 150 miejsc noclegowych. Oznacza to, że najpopularniejsze i najmniej kosztowne miejsca noclegowe w małych hotelikach, pensjonatach, hostelach i schroniskach czy obiektach agroturystycznych są najczęściej niedostępne, a niestety nie wszystkich niepełnosprawnych stać na zatrzymywanie się w dużych, sieciowych hotelach, których oferta ukierunkowana jest głównie na turystów zagranicznych czy biznesowych.
Bariery architektoniczne dotyczą nie tylko miejsc noclegowych , ale także atrakcji turystycznych. Co z tego, że mogę znaleźć w danej miejscowości dostępny hotel, jak nie będę mieć co zwiedzać. W dużych miastach jak Warszawa wiele miejsc jest już dostępnych np. Centrum Nauki Kopernik, Muzeum Narodowe itp. Ale w mniejszych miejscowościach?
A są przykłady na to, że dostosowanie obiektu do potrzeb osób niepełnosprawnych znacząco zwiększa liczbę turystów z tej grupy. Tak się stało w przypadku Kopalni Soli „Wieliczka” – dostosowanie części obiektu do potrzeb osób poruszających się na wózkach i przystępne ceny zachęciły turystów z niepełnosprawnością ruchu i wycieczki zaczęły się sypać jak przysłowiowe ”grzyby po deszczu”.
środa, 18 czerwca 2014
piątek, 6 czerwca 2014
Wracamy!
Witamy po przerwie na naszym blogu dotyczącym dostępności turystyki. Wcześniej, w ramach projektu „Dostępność usług hotelarskich i gastronomicznych dla osób niepełnosprawnych ACAD” skupialiśmy się głównie na hotelach i restauracjach. Obecnie realizujemy projekt „Dostępność turystyki dla osób niepełnosprawnych TEAD”, w którym doświadczenia poprzedniego projektu chcemy rozszerzyć na inne sektory związane z turystyką m.in. informację turystyczną, biura podróży, lokalne biura promocji regionu, transport itp.
W czasie trwania projektu ACAD często słyszeliśmy od właścicieli hoteli i pensjonatów, że nie czują potrzeby dostosowania swoich usług do potrzeb klientów z niepełnosprawnością, bo tacy klienci nie są zainteresowani ich usługami. Nie uświadamiali sobie jednak, że może ten brak zainteresowania wynika właśnie z tego powodu, że ich usługi nie są dostosowane lub że klienci nie znaleźli na ich stronach czy w folderach reklamowych informacji o poziomie tego dostosowania. Może być też tak, że mimo iż sam hotel czy pensjonat jest w pełni dostępny to niedostępne jest jego otoczenie – po co ktoś miałby przyjeżdżać do hotelu i być zdanym na siedzenie w nim, bo okoliczne atrakcje są niedostępne? Problemem może także być dojazd do danego obiektu.
Okazuje się więc, że aby osoby z niepełnosprawnością mogły w pełni korzystać z przyjemności podróżowania nie wystarczy, żeby hotele i restauracje były dostępne. Udział tych osób w turystyce i rekreacji zależy od dostępności całego łańcucha usług – informacji, transportu, zakwaterowania, wyżywienia oraz atrakcji turystycznych np. szlaków, muzeów, ośrodków sportowych itp. Ważne jest, aby na każdym etapie klient ze specjalnymi potrzebami (tak, bo nie tylko chodzi tu o niepełnosprawnych) spotkał się z kompetentnymi pracownikami różnego rodzaju usług turystycznych, którzy wiedzą jak mu/jej pomóc , doradzić czy zorganizować podróż i wypoczynek. Na tym właśnie koncentrujemy się w projekcie TEAD – na stworzeniu programu szkolenia dla kadr różnych sektorów branży turystycznej przygotowującym ich do odpowiadania na specjalne potrzeby klientów, szczególnie niepełnosprawnych i na szerzeniu tej wiedzy.
Na blogu będziemy pisać o tych specyficznych potrzebach, barierach utrudniających korzystanie z usług turystycznych, będziemy przedstawiać przykłady dobrych praktyk i wskazówki co można zrobić, aby zwiększyć dostępność różnego rodzaju usług turystycznych.
Zachęcamy też zarówno organizatorów turystyki jak i osoby ze specjalnymi potrzebami do komentarzy i przesyłania swoich historii związanych z dostępnością turystyki.
Zapraszamy do czytania naszego bloga!
W czasie trwania projektu ACAD często słyszeliśmy od właścicieli hoteli i pensjonatów, że nie czują potrzeby dostosowania swoich usług do potrzeb klientów z niepełnosprawnością, bo tacy klienci nie są zainteresowani ich usługami. Nie uświadamiali sobie jednak, że może ten brak zainteresowania wynika właśnie z tego powodu, że ich usługi nie są dostosowane lub że klienci nie znaleźli na ich stronach czy w folderach reklamowych informacji o poziomie tego dostosowania. Może być też tak, że mimo iż sam hotel czy pensjonat jest w pełni dostępny to niedostępne jest jego otoczenie – po co ktoś miałby przyjeżdżać do hotelu i być zdanym na siedzenie w nim, bo okoliczne atrakcje są niedostępne? Problemem może także być dojazd do danego obiektu.
Okazuje się więc, że aby osoby z niepełnosprawnością mogły w pełni korzystać z przyjemności podróżowania nie wystarczy, żeby hotele i restauracje były dostępne. Udział tych osób w turystyce i rekreacji zależy od dostępności całego łańcucha usług – informacji, transportu, zakwaterowania, wyżywienia oraz atrakcji turystycznych np. szlaków, muzeów, ośrodków sportowych itp. Ważne jest, aby na każdym etapie klient ze specjalnymi potrzebami (tak, bo nie tylko chodzi tu o niepełnosprawnych) spotkał się z kompetentnymi pracownikami różnego rodzaju usług turystycznych, którzy wiedzą jak mu/jej pomóc , doradzić czy zorganizować podróż i wypoczynek. Na tym właśnie koncentrujemy się w projekcie TEAD – na stworzeniu programu szkolenia dla kadr różnych sektorów branży turystycznej przygotowującym ich do odpowiadania na specjalne potrzeby klientów, szczególnie niepełnosprawnych i na szerzeniu tej wiedzy.
Na blogu będziemy pisać o tych specyficznych potrzebach, barierach utrudniających korzystanie z usług turystycznych, będziemy przedstawiać przykłady dobrych praktyk i wskazówki co można zrobić, aby zwiększyć dostępność różnego rodzaju usług turystycznych.
Zachęcamy też zarówno organizatorów turystyki jak i osoby ze specjalnymi potrzebami do komentarzy i przesyłania swoich historii związanych z dostępnością turystyki.
Zapraszamy do czytania naszego bloga!
Subskrybuj:
Posty (Atom)