M/S Wettervik – statek wycieczkowy dostępny dla wszystkich

Dobrym przykładem atrakcji turystycznej dostępnej dla wszystkich, która okazała się dużym sukcesem jest statek wycieczkowy Wettervik, pływający po jeziorach w gminie Askersund. Ms Wettervik oferuje dzienne wycieczki i tematyczne rejsy w rejonie północnego archipelagu jeziora Vättern. Kilka lat temu właściciel statku wziął kredyt z banku i zmodernizował go tak, aby mogły z niego korzystać osoby poruszające się na wózkach, a także osoby z innymi specjalnymi potrzebami. Na statku poszerzono drzwi i przejścia, zlikwidowano progi, zamontowano ruchomą platformę umożliwiającą osobom z problemami w chodzeniu czy poruszającym się na wózku przedostanie się z górnego pokładu na dolny. Powiększono toaletę i urządzono ją tak, aby spełniała wymogi dostępności. Zainstalowano też pętlę indukcyjną. Za inwestycjami w statek poszły też inwestycje w ludzi – właściciele i załoga statku przeszli szkolenie z obsługi klientów z różnymi dysfunkcjami, a nawet intensywnie szkolą się w języku migowym.
Inwestycja zwróciła się właścicielowi już w pierwszym sezonie, a po trzech latach właściciel statku potroił zyski. Jednak nie tylko on skorzystał na otwarciu się na wszystkich klientów bez względu na ich sprawność, ale także cała gmina. Turystów zaczęło przybywać, co oznaczało, że korzystali też z okolicznych punktów gastronomicznych, hoteli i pensjonatów itp.
Nie bez znaczenia był też fakt, że jedna z wysp archipelagu – Grönön została również przystosowana do potrzeb osób z niepełnosprawnością ruchową dzięki współpracy gminy Askersund i Sveaskog –właściciela wyspy. Został zbudowany drewniany pomost okrążający wyspę, miejsce na ognisko czy grilla oraz dostępna toaleta, dzięki czemu pasażerowie M/S Wettervik mogą nie tylko podziwiać piękno archipelagu z pokładu statku, ale też zrobić przystanek w rejsie na pięknej wyspie i miło spędzić na niej czas.

http://wettervik.se

Turystyka dostępna dla wszystkich

W tytule naszego projektu mówimy o turystyce dostępnej dla osób niepełnosprawnych, ale tak naprawdę dążymy do ideału jakim jest turystyka dostępna dla wszystkich. Oznacza to myślenie o tym, czy dana usługa turystyczna odpowiada na potrzeby wszystkich grup klientów. Nie tylko osoby niepełnosprawne mają specjalne potrzeby – ma je tak naprawdę każdy. Potrzeby te mogą wynikać ze stanu zdrowia, nie tylko stałej niepełnosprawności, lecz też tymczasowych chorób czy dolegliwości, preferencji kulinarnych (np. wegeterianie, weganie), światopoglądu lub religii, wieku, sytuacji rodzinnej (małe dzieci) itp.
W dobie chorób cywilizacyjnych i starzejącego się społeczeństwa stałe czy tymczasowe dolegliwości takie jak ograniczone możliwości poruszania się, problemy z kręgosłupem, alergie, słaby wzrok czy słuch stają się udziałem coraz większego procenta populacji. To nie oznacza, że osoby z takimi problemami rezygnują z aktywności, rekreacji i rozrywki. Żeby jednak mogły jak każdy podróżować i w pełni korzystać z atrakcji turystycznych muszą być one dla nich dostępne.
Idea dostępności dla wszystkich opiera się na prostych zasadach, m.in.:
-usługa powinna być na tyle elastyczna, aby uwzględniać szeroki zakres różnorodnych indywidualnych potrzeb i preferencji
-każdy w taki sam sposób powinien móc z niej skorzystać – należy unikać segregacji i stygmatyzowania części klientów
-korzystanie z usługi nie powinno wymagać dużego wysiłku (np. zdobycie informacji o usłudze, dotarcie do miejsca świadczenia usługi powinno być proste i nie wymagające od klienta pokonywania trudności)
- informacja o usłudze powinna być przekazywana za pomocą różnych sposobów komunikacji ( obrazkowa, tekstowa, werbalna, dotykowa) i zrozumiała dla każdego bez względu na jego doświadczenie, wiedzę, możliwości itp.
- usługa powinna zapewniać odpowiednią przestrzeń dostępną dla każdego klienta bez względu na jego wzrost, posturę czy możliwość poruszania się.
Zasady dostępności dla wszystkich powinny być brane pod uwagę na etapie planowania oferty i być uwzględnione we wszystkich elementach łańcucha usługi turystycznej, począwszy od informacji o ofercie, poprzez organizacje transportu, zakwaterowania i wyżywienia a na planowaniu imprez czy atrakcji turystycznych kończąc.

Po pierwsze informacja, po drugie… informacja, po trzecie ludzka życzliwość

Istotnym elementem utrudniającym osobom ze szczególnymi potrzebami korzystanie z dobrodziejstw turystyki i rekreacji jest bariera informacyjna czyli niemożność znalezienia czy uzyskania informacji czy i w jaki sposób dany obiekt jest dostosowany. Duże hotele na swoich stronach internetowych na ogół zamieszczają informacje, że dysponują określoną liczbą pokoi dostosowanych do potrzeb osób niepełnosprawnych (patrz: do potrzeb osób poruszających się na wózkach), ale nie podają już informacji na czym to dostosowanie polega i często okazuje się, że np. samo wejście do hotelu lub restauracja dostępne nie są. Jeśli zaś chodzi o mniejsze hoteliki, pensjonaty, schroniska czy ośrodki wypoczynkowe to najczęściej informacji o dostępności w ogóle się nie znajdzie. Próżno jest też szukać informacji o dostępności obiektów noclegowych i atrakcji turystycznych w ofertach biur podróży czy centrach informacji turystycznej. Niestety najczęściej właściciele i pracownicy takich miejsc nie są sami zorientowani jakich informacji powinni klientowi ze specjalnymi potrzebami udzielić i co oznacza dostępność obiektu dla różnych niepełnosprawności.
Inną barierą ograniczającą aktywne uprawianie turystyki przez osoby niepełnosprawne jest bariera społeczna wyrażająca stosunek społeczeństwa do osób niepełnosprawnych. Wynika ona często z niewiedzy jak się zachować w stosunku do osoby niepełnosprawnej, czy i jak zaoferować pomoc.
Oczywiście nie wyczerpaliśmy tutaj tematu barier, ledwie „musnęliśmy” to zagadnienie i będziemy jeszcze do niego wracać w kolejnych postach, do których lektury gorąco zapraszamy.